خانه دل محمد اصفهانی

 

از داغ غمت هر که دلش سوختنی نیست

 

از شمع رخت محفلش افروختنی نیست

 

در طوف حریمش ز فنا جامه احرام

 

کردیم که این جامه به تن دوختنی نیست

 

گرد آمده از نیستی این مزرعه را بـرگ

 

ای برق مزن خرمن ما سوختنی نیست

 

گوینـد که درخانه دل هست چـراغـی

 

افــروخته کاندر حـرم افروختنی نیست

 

یکدانه اشک است روان بـر رخ زرین

 

سیم و زر ما شکر که اندوختنی نیست